1971-72


Η περίοδος 1971-72 ήταν συναρπαστική. Με πρόεδρο το Λυκούργο Γαϊτανάρο και μια σειρά απόταλαντούχους ντόπιους παίκτες, όπως τους: Παναγόπουλο (Μπατούνα) Λαγογιάννη, Σκαφιδά, Μουλατσιώτη, Σπετζόπουλο, Δαμιανάκο, Θεοδώρου, Καλιγέρη, Καπαματζιάν, Μπατσακούτσα, Μπιστικέα, Μάραντο, Μελιγαλιώτη, πέτυχε να πάρει τον τίτλο συγκεντρώνοντας 89 β. (20 ν.-11 ισ- 7 ήτ., 59-25 γκολ). Ήταν ακατανίκητη εντός έδρας, όπου παραχώρησε μόλις δύο ισοπαλίες και πέτυχε πολλές εντυπωσιακές νίκες, όπως: 8-1 με το Λεωνίδα Σπάρτης, 4-1 με τον Παναργειακό, 4-2 με τον ΠΑΣ Γιάννινα, 3-0 με τα Χανιά, τον ΟΦΗ, τον Αίαντα, τον Ορφέα Αιγάλεω και τον Παναιτωλικό.



Στους αγώνες εκτός έδρας την ακολουθούσαν πλήθος φιλάθλων, οι οποίοι με τις ασπρόμαυρες σημαίες, δημιουργούσαν εντυπωσιακή ατμόσφαιρα. Τότε δημιουργήθηκε το παρατσούκλι "Μαύρη Θυέλλα", που φέρει ως σήμερα, το οποίο τη δεκαετία του '50 είχε δοθεί στον Παναιγιάλειο από την εφημερίδα Αθλητική Ηχώ. Στο λεκανοπέδιο της Αττικής οι αντίπαλοι σύλλογοι αναγκάζονταν να δώσουν τον αγώνα τους σε μεγαλύτερα γήπεδα, για εισπρακτικούς λόγους, αφού τα δικά τους δεν μπορούσαν να ικανοποιήσουν την τεράστια ζήτηση εισιτηρίων. Έτσι η Καλλιθέα έπαιξε στο Στάδιο Νέας Σμύρνης και ο Ίκαρος στο γήπεδο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια.



Βασικός αντίπαλος στην διεκδίκηση του τίτλου ήταν ο Ίκαρος Ν. Ιωνίας. Ο αποφασιστικός αγώνας μεταξύ των δύο ομάδων δόθηκε στο τέλος του β΄ γύρου στο Στάδιο Ν. Φιλαδέλφειας. Η κοσμοσυρροή ήταν τέτοια ώστε χιλιάδες φίλαθλοι έμειναν έξω από το γήπεδο, αφού είχαν εξαντληθεί τα εισιτήρια και παρακολουθούσαν ραδιοφωνικά την εξέλιξη του ματς. Η Καλαμάτα ήταν μπροστά με διαφορά τριών βαθμών και το τελικό 1-1 της επέτρεψε να κρατήσει την πρωτοπορία και τελικά να πάρει τον τίτλο και την άνοδο.